PERSOONLIJK VERHAAL VAN HESSEL VISSER
In 1950 werd ik geboren in ’s-Gravendeel, aan de Smidsweg — op de plek waar nu de winkel van Voorwinden staat. Inmiddels woon ik opnieuw in die straat, dit keer pal naast diezelfde winkel. De appel is dus niet ver van de boom gerold.
Als een echte seuter stam ik af van het geslacht Visser, dat sinds 1600 in het dorp terug te vinden is. Mijn vader Henk Visser was, net als zijn vader Bert, vlasboer. De vlasindustrie was destijds een vorm van agrarische industrie. Mijn moeder, Maaike Leeuwenburgh, was een echte boerendochter uit Numansdorp. Haar ouderlijk bedrijf groeide uit tot een moderne boerderij van circa 800 hectare, zoals te zien is op www.novifarm.nl. Mijn wortels liggen diep in de Hoeksche Waard. Mijn vier broers — Bert, Piet, Krien en Anton — wonen inmiddels allemaal buiten het dorp. Maar mijn betrokkenheid bij het warme dorp ’s-Gravendeel, zoals de laatste eigen burgemeester Alle Pijlman het noemde, is altijd gebleven.
De kleuterschool heb ik nauwelijks bezocht — alleen de feestjes kon ik niet laten schieten. Het leven op de vlasserij was daar simpelweg te leuk voor. De Christelijke Nationale School aan de Langestraat heb ik met veel plezier doorlopen. Om de vijf jaar organiseren we nog steeds een reünie.
Daarna ging ik naar de HBS in Dordrecht. Dat waren pittige jaren, vooral door mijn gebrek aan een talenknobbel. Wiskunde daarentegen vond ik heerlijk, en daarin blonk ik uit. Mijn technische hart vond vervolgens zijn bestemming op de bekende Dordtse HTS aan de Bankastraat / Oranjelaan. In 1968 verhuisde ik naar een kamer aan de Wijnstraat in het centrum van Dordrecht — mijn eerste echte afscheid van ’s-Gravendeel.
Ik volgde eerst de opleiding Werktuigbouwkunde en daarna Economische Bedrijfstechniek (nu: Technische Bedrijfskunde). Beide opleidingen rondde ik af met het ing.-diploma.
Studeren beviel me zó goed dat ik besloot verder te gaan aan de Technische Universiteit Delft. In die jaren vond ik ook mijn grote liefde Nienke, op de Dordtse sociëteit Yin. In 1975 leidde dat tot een onvergetelijke huwelijksdag. We bleven voorlopig in Dordrecht wonen.
Onze woning werd meteen ons eerste verbouwproject — een perfecte leerschool. Parallel aan mijn studie vond ik een baan bij uitgeverij Kluwer, bij het blad Doe Het Zelf, dankzij mijn technische hobby’s. Rond die tijd ontstond ook mijn liefde voor fotografie. Dankzij mijn vriend Janco Alblas, een beroepsfotograaf, leerde ik met een ander oog naar de wereld kijken. Door de lens ontdek je details die anders verborgen blijven. Mijn doel is mensen anders te laten kijken — en te laten denken. Een foto kan verrassen, verwarren of verdiepen.
Na mijn afstuderen bij Fokker en het behalen van mijn derde ingenieursdiploma (ir.), ging ik werken bij Fokker in Papendrecht. Daar werkte ik met veel plezier ruim acht jaar en kwam ik regelmatig dorpsgenoten tegen. Langzaam begon het dorp weer aan me te trekken. Toen mijn grootvader Bert 95 jaar werd, kwam zijn huis leeg te staan. We kregen de kans het te kopen — een beslissing die ons eerst slapeloze nachten bezorgde. Het was een groot huis, met een stevige verbouwing voor de boeg. In combinatie met een intensieve baan werd het een meerjarenproject, dat het uiteindelijk ook echt werd.
In 1980 keerden we terug naar ’s-Gravendeel. Na 45 jaar verbouwen zijn de grootste klussen inmiddels wel gedaan. De eerste jaren waren we nog weinig betrokken bij het dorpsleven — familie, vrienden en kennissen woonden immers buiten het dorp. Maar dat veranderde snel toen de kinderen kwamen.
In 1985 adopteerden we Maya uit Honduras. Via schoolcontacten leerden we steeds meer dorpsgenoten kennen. Met de komst van Andrés, onze zoon uit Colombia, breidde dat netwerk zich snel uit. Rond 1988 werd ik gevraagd bestuurslid te worden van de Oranjevereniging. Uiteindelijk heb ik daar 30 jaar voor gewerkt, waarvan 15 jaar als voorzitter. Dankzij die rol raakten we letterlijk en figuurlijk verweven met de dorpscultuur. Wat heb ik daar veel van geleerd — en nog meer van genoten. Het is een prachtige club met enthousiaste medewerkers. Meer informatie is te vinden op www.4-oranje.nl.
Ook was ik jarenlang betrokken bij het Digitale Dorp ’s-Gravendeel. Zie daarvoor www.s-gravendeel.nl. Meer dan 25 jaar runde ik deze site samen met Annelies van Twist, die het initiatief in 1998 startte. Inmiddels is de site overgedragen aan een nieuwe partij, maar destijds waren we echte pioniers. Met honderden unieke bezoekers per dag en meer dan 1 miljoen hits per jaar, hadden we zelfs een soort vroege Google Maps gebouwd waarmee als het ware door het dorp kon wandelen.
Nienke ondersteunt me in onze bedrijfsactiviteiten. Daarnaast ontwerpt zij hoeden en creatieve accessoires. Zie haar werk op www.hoedenenzo.nl en de webshop www.dameshoed.nl. Wat begon als hobby, is inmiddels uitgegroeid tot een winkel aan huis — een plek vol creativiteit, ambacht en liefde voor stijl.
Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor het laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie.